zaterdag 21 december 2013

Tegen de klippen op

Nadat de klimwand in Ameugny al een hele tijd klaar was, werd hij in juli 2013 dan eindelijk officieel geopend.

Het officiële gedeelte
Oorspronkelijk dacht ik dat het niet veel meer was dan een kinderspeelplaats, en de aanwezigheid af en toe van peuters in de leeftijd van 2 à 4 jaar wees daar ook op; de opening toonde aan dat het om meer ging dan dat. De wand is de trots van de burgemeester van Cormatin, tevens president van de CCGG (samenwerkingsverband van een aantal gemeenten tussen de riviertjes Grosne en Guye). En aangezien noch de gemeente noch de ComCom zoveel geld op kon hoesten, moesten er andere bronnen aangeboord worden. De toeristenbelasting die wij jaarlijks af moeten dragen aan diezelfde ComCom bracht uitkomst. Tot nu toe werd dat geld voornamelijk gebruikt voor het uitzetten van bewegwijzerde wandelingen en andere zaken die de toerist uiteindelijk ook weer ten goede komen. Of deze klimwand duizenden alpinisten gaat trekken die willen oefenen op de wanden van een oude steengroeve is overigens zéér de vraag.

De allereerste klimmers
 Maar goed, wie daarover valt is een kniesoor. Het staat in elk geval mooi in de foldertjes, een oefenklimwand voor bergbeklimmers. Voor de opening was iederen uitgenodigd die toeristenbelasting had afgedragen, en onze ComCom zou onze ComCom niet zijn als er ook niet wat hotemetoten rond zouden lopen om de opening een nog feestelijker cachet te geven. Het blijken overigens wel altijd dezelfde hotemetoten te zijn die opgetrommeld worden....
Aangezien Frankrijk, net als Engeland, een soort districtenstelsel hanteert bij verkiezingen, zitten in Senaat en Parlement afgevaardigden die nog "binding" met hun achterland hebben. Daar was "de" senator uit Parijs, "de" afgevaardigde van het Conceil Général van 71 (zeg maar de provinciale staten), de burgemeesters van de aanpalende communes, dus Ameugny, Cormatin, Taizé, Bonnay, enz.

Taizé in actie
 Maar hoe open je een klimwand? Je kunt moeilijk vragen of een paar dorpelingen het risico willen lopen zich te peltter te vallen! Ook daar werd wat op gevonden. In het nabijgelegen Taizé, waar 's zomers duizenden jongeren verblijven, waren vast wel een paar durfals te vinden die hun kunnen als alpinist wilden tonen. Twee jonge meiden, die als permanente (tijdelijke hulp voor een langere periode) op Taizé werkten, werden bereid gevonden om tegen een stuk steile wand op te klimmen en weer af te dalen. Weliswaar duurde het geheel véél langer dan gepland, maar uiteindelijk werd ons geduld dan toch beloond met een vin d'honneur en hapjes van de plaatselijke traiteur. En zo zagen we toch ook nog iets nuttigs terug van de belasting die we in het verleden zonder morren afdroegen....

En hier kwamen we voor!
 Ondanks bovenstaande kritische opmerkingen zijn potentiële bergbeklimmers uiteraard van harte welkom op La Tuilerie de Chazelle!

zaterdag 7 december 2013

Festi'Vapeur - Digoin

De kanaalbrug in Digoin (71) - rechts de Loire
 Sinds 2006 wordt er in Chassenard (03), vlakbij Digoin (71) jaarlijks een stoomfeest georganiseerd. Digoin is o.a. bekend vanwege zijn kanaalbrug, waar een "brug" die de Loire overspant het Canal du Centre met het Canal Latéral à la Loire met elkaar verbindt. Hier kruist dus een kanaal een rivier bovengronds. Ons departement is niet erg rijk aan stoom festivteiten, hoewel er in Parc des Combes (Le Creusot), de thuisbasis van de Mistral locomotief (241P17), ook permanent een smalspoor locje rijdt.

Voor groot (?) en klein...
 Het stoomfeest in Chassenard is (volgens eigen zeggen) "le plus gros rassemblement de matériel ancien à vapeur". Of dat ter wereld, in Auvergne, of in Allier is, wordt wijselijk door de organisatie in het midden gelaten. Hoe groot zo iets is op de werldschaal van stoom evenementen staat overigens los van het feit dat het altijd leuk is om je te kunnen vergapen aan werkende locomobielen, rijdende stoomwalsen, stationaire stoommachines, maar ook aan verschillende oude auto's, zoals diverse exemplaren van de Citroën Traction Avant, een Renault Dauphine, een oude Peugeot 403, een Mathis uit 1931... Een overzicht van de stoomdagen in 2007 en 2013 is te vinden in dit Picasa album.

Netjes opgelijnd
Kortom, het zijn twee dagen waar de liefhebber zich kan vergapen aan oude wonderen der techniek, en als het zonnetje dan ook nog schijnt, nou, dan kan zo'n dag toch niet meer stuk?

La Tuilerie de Chazelle is uitstekend geschikt voor zo'n dagtrip!

zaterdag 23 november 2013

De winkel van Sinkel komt naar U toe!

Als je iets nodig hebt, maar je weet werkelijk niet waar je dat nou zou kunnen kopen, kun je hier in de buurt altijd wachten tot "het" foldertje in de bus valt.

Grote schoonmaak
"Het" foldertje is in dit geval een foldertje (A5 formaat) van een soort rijdende winkel van Sinkel. Ze verkopen heel veel tuinacessoires, maar ook dingen voor de auto, gereedschappen, schoenen, huishoudelijke zaken, enz. enz. Op het foldertje staat vermeld wanneer een "camion" (er zijn diverse verschillende van dit soort rijdende winkels in omloop) je woonplaats aandoet.
We waren al een tijdje op zoek naar een krik, waardoor het eenvoudiger werd om de grasmaaier van onder schoon te maken. Dat leek ons typisch iets wat je in de rijdende winkel van Sinkel zou kunnen vinden, en ja, ze verkochten zo'n ding, en ook nog in een speciale aanbieding.
Dus op de grote dag gingen we naar de Place de l'école in Cormatin, met het idee dat we daar een grote vrachtauto zouden vinden. De vrachtwagen bleek iestje groter uitgevallen dan we verwacht hadden.... Maar we hebben er wel onze krik gevonden!

De winkel van Sinkel
La Tuilerie de Chazelle gebruikt de grasmaaier o.a. voor tuinonderhoud bij het tweede huis van derden.

zaterdag 9 november 2013

Off-Broadway

Ik heb al eerder een blog geschreven over jazz concerten hier in de buurt, en dan ging het voornamelijk om concerten georganiseerd door Jazz Et Caetera of concerten in de serie Jazz in Trivy.
 
Gadjo Combo
Buiten dit circuit zijn er echter ook nog andere concerten die de moeite waard zijn. Frankrijk heeft een bloeiend jazz leven, met name als het gaat om muziek in de traditie van de Hot Club de France. De al eerder genoemde Biréli Lagrène is al jaren het boegbeeld van dit soort muziek, hoewel die muzikant beduidend meer in zijn mars heeft dan alleen maar een goede Django kloon te zijn.
Onlangs stuitten we voor de tweede keer op de groep Gadjo Combo. Gadjo is een Romani woord dat iemand aanduidt die weliswaar nauwe banden heeft met dit zigeunervolk, maar zelf geen zigeuner is.
Hun muziek is te classificeren als Manouche jazz. We hadden al eens een concert bezocht in de Cellier van de voormalige abdij in Tournus, een schitterende ambiance met uitstekende muziek, en dit keer trad de groep op op de parvis (het "kerkplein") vóór de romaanse kerk van Brancion, een hooggelegen grasveld bij die kerk, waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt over de Grosne vallei.
 
Een muzikale zonsondergang
Alweer, een prachtige avond met fraaie zonsondergang, een enthousiaste en geïnspireerde band, een aandachtig publiek en een interessant repertoire stonden garant voor een geslaagd concert. Er werden niet alleen geijkte Hot Club de France successen gespeeld, ze speelden ook een aantal goede eigen composities. Toch vind ik nog steeds hun bijna standaard toegift "Les yeux noirs" (Otsji Tsjornye, Dark Eyes, of Zwarte Ogen) in hún uitvoering een van de spannendste nummers van hun concerten.

De Gadjo Combo treedt regelmatig op in de buurt van La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 26 oktober 2013

De kleine middenstand

Dit deel van Bourgogne is erg aantrekkelijk voor toeristen om een uiteenlopend aantal redenen.

Pot d'accueil - Saint-Gengoux-le-National
De één komt hier om te fietsen, de ander om te wandelen, de volgende is op jacht naar goede wijnen, weer een ander wil wat cultuur opsnuiven, en ook de mediterende toerist die naar wat sprituele ervaringen dorst kan hier, met Taizé vlak naast de deur, zijn hart ophalen. Dat is natuurlijk erg aantrekkelijk voor degenen die direct betrokken zijn bij de toeristenindustrie (gîteverhuurders, hotels, campings, restaurants), maar ook de kleine middenstand wil daar graag een graantje van meepikken.

De gerookte zalm van Fumage Artisanal de Bourgogne
Om die reden organiseert de VVV in Saint-Gengoux in samenwerking met de plaatselijke middenstand gedurende de zomermaanden een pot d'accueil, op zondag tussen 11h00 en 12h00, waar diezelfde middenstanders hun producten promoten.
Dat betekent dat een aantal wijnboeren uit de omgeving voor wijn zorgen, dat diverse banketbakkers een proeve van hun kunnen beschikbaar stellen, en datzelfde geldt voor traiteurs, iemand die een ambachtelijk Schotse zalmrokerij runt, een firma die vruchtendranken maakt en verkoopt, enz. enz.
Kortom, er is voor elk wat wils, en los van de mensen die via een camping, hotel of gîte op zo'n proeverij afkomen zijn er ook altijd de toevallige passanten die wat informatie bij de VVV komen halen die langer blijven plakken dan ze van plan waren.

Bijdrage van Chocolatier Demortière
En, dat is uiteraard het doel van deze hele exercitie. De middenstanders zijn er van overtuigd dat ze via deze reclamestunt klandizie binnen halen die ze anders niet gehad zouden hebben.

De beheerders van La Tuilerie de Chazelle zijn doorgaans ook aanwezig bij de pot d'accueil als vrijwillge medewerkes van het OT Saint-Gengoux.

zaterdag 12 oktober 2013

Eindelijk!

Cormatin heeft eindelijk zijn eigen, grote rommelmarkt. Weliswaar is er op 14 juli, de nationale feestdag, altijd een Brocante de Qualité, waar je voor moet betalen om er rond te mogen kijken, maar een gewone, gratis toegankelijke Marché au Puces, iets wat elk zichzelf rspecterend dorp hier in de buurt tenminste één maal per jaar heeft, ontbrak. Daar is nu een eind aangekomen. De Amicale de Cormatin (dorpscomité) organiseerde dit jaar voor het eerst een vlooienmarkt bij het Plan d'Eau (een groot grasveld rond een grote visvijver), en ze hadden alles mee. Het bleek een stralende dag, met een kalm briesje, af en toe wat sluierbewolking, dus niet te heet en niet te koel. De belangstelling van zowel verkopers als kopers was zo overweldigend, dat rond 15h00 de hotdogs al waren uitverkocht, en de leden van de Amicale moesten hun eigen wijnvoorraad op gaan halen omdat er anders niets fatsoenlijks meer te drinken was.
Want wat is een Bourgondische vlooienmarkt waard als je er niet eens een glaasje wijn kunt nuttigen?

Plan d'Eau - Cormatin
La Tuilerie de Chazelle is een uitstekende uitvalsbasis voor mensen die op zoek zijn naar brocantes en rommelmarkten.

zaterdag 28 september 2013

De pastoor van Ars

De pastoor van Ars
Als niet-katholiek viel het me bij het bezoeken van kerken hier in de buurt op dat ik naast de obligate Christus-, Maria- en Jozefbeelden in een groot aantal kerken ook een beeldje aantrof van een klein mannetje met een nogal spitse neus gekleed in "moderne", althans niet-bijbelse kleding. Navraag bij een Amerikaanse Anglicaanse priester (!) leverde op dat het een beeld was van Jean-Baptiste Marie Vianney, ook wel genoemd de pastoor van Ars, de beschermheilige van alle parochie priesters.
Op een mooie dag togen we naar Ars-sur-Formans, een dorp in Ain (01), voor ons aan de andere kant van de Saône. Al heel snel kwamen we borden tegen die verwezen naar het "Village du Saint-Curé" (dorp van de heilige pastoor) - de echte plaatsnaam werd niet of nauwelijks aangegeven op de borden - en al snel reden we Ars binnen. Uit de reisgids had ik begrepen dat Ars een grote bedevaartplaats is, en niet alleen voor parochiepriesters. Jaarlijks bezoeken rond een half miljoen gelovigen Ars.

Het lichaam van de priester
Het hele plaatsje staat in het teken van deze heilige. Zijn pastorie is museum geworden, de dorpskerk is deels vervangen, deels ingebouwd in een nieuwe basiliek (1862) die de resten van de priester herbergt, een nogal smakeloze suikertaart gebouwd door de architect Pierre Bossan die ook de basiliek Notre-Dame-de-Fourvière in Lyon bouwde, er is een wassenbeeldenmuseum met scènes uit het leven van deze priester, kortom, de voormalige dorpspastoor drukt nog steeds zijn stempel op het dorp. De basiliek stelt het lichaam van de priester ten toon, en voor het hart van de pastoor van Ars is een aparte kapel gebouwd.

Het hart van de priester
 In de klokkentoren van de "oude" kerk bevinden zich nog zes romaanse zuilen met kapitelen, die oorspronkelijk de kruisgang van een deels afgebroken priorijkerk sierden, die van Salles-en-Beaujolais.
Meer foto's van de basiliek en de kapel zijn te vinden in dit album.

Vanuit La Tuilerie de Chazelle is een dagtrip naar Ars-sur-Formans uitstekend te doen.

zaterdag 14 september 2013

We zijn weer op stoom

Na het ongeluk met de stoomloc de Mistral (241P17) van augustus 2011 is deze fraaie locomotief een tijd in de revisie geweest. In april 2013 werd er proef gereden, en sinds die tijd zijn er weer regelmatig treinritten te maken met deze sneltreinloc. Vertrekpunt is steevast le Creusot, en de bestemmingen voor dit jaar zijn respectievelijk Nevers, Belfort, Metz, Aix-les-Bains en Zwitserland.

De Mistral bij Rully
De rit naar Aix-les-Bains volgt het traject Le Creusot - Changy - Chalon-sur-Saône - Tournus - Bourg-en-Bresse - Aix-les-Bains en komt daarbij altijd bij Rully onder een viaduct door, waarvanaf de liefhebber een fraai uitzicht heeft op de uit het noorden naderende trein.
Je moet er wel vroeg voor opstaan (Rully ligt een klein uur van La Tuilerie de Chazelle af), maar dan heb je ook wat!

zaterdag 31 augustus 2013

Een literair dorp

 Jaren geleden kreeg ik een boek te leen van een Engelse vriend over de perikelen in een dorp ergens in de Beaujolais rondom de plaatsing van een urinoir.

Clochemerle
 Het ging om "Clochemerle" van Gabriel Chevallier. Na een tijdje in Frankrijk gewoond te hebben merk je pas, dat hoe kluchtig het boek ook is geschreven, het een heel aardige satire is op de tweespalt in Frankrijk met betrekking tot de scheiding van kerk en staat. Dat zie je in de "grote" politiek, maar zeker op dorpsniveau.
In een notendop: de burgemeester van Clochemerle wil een daad stellen, en besluit een urinoir te laten bouwen, vlak bij de kerk en de meisjesschool. Een geslepen dorpspoliticus als hij is, verzekert hij zich van de steun van een "intelectueel", de dorpsonderwijzer, die zwaar gekant is tegen elke inmenging in burgelijke zaken door de "conservatieve" krachten in de samenleving, in dit geval de geestelijkheid (de dorpspastoor) en de adel (de barones).

Het urinoir

Een gelovige oude vrijster, die vanuit haar raam uitzicht heeft op deze triomf van de techniek, schakelt de dorpspastoor en de barones in om een eind aan deze poel van zonde en verderf te maken. Er lopen nog een paar verhaallijnen door het boek, maar in essentie is dit waar het over gaat, op een amusante manier geschreven, een beetje in Leonard Huizinga stijl.
Nog niet zo lang geleden leerde ik, dat een dorp in de Beaujolais letterlijk model had gestaan voor Clochemerle, althans qua plattegrond, ligging en inwoners, soms met naam en toenaam. Onlangs bezochten we, om die reden, Vaux-en-Beaujolais, alias Clochemerle. Uiteraard is er een Chevallier museum, maar daarenboven is op het dorpsplein een urinoir opgericht, en is een aangrenzend gebouw verlucht met een trompe-l'oeil met scenes uit het boek, een vernuftig aangebrachte muurschildering waar door handig gebruik te maken van licht en schaduw de impressie wordt gegeven dat het "echt" is. De schaduw van de man die aan een touw vanaf een balkon bungelt illustreert dat heel aardig.

Trompe l'oeil

Ik vroeg me af of er in Nederland iets dergelijks bestaat. Voor zover ik weet wonen de meeste bekende Nederlandse romanfiguren in bestaande steden of dorpen : Dik Trom in Hoofddorp, Pietje Bell in Rotterdam, Pim Pandoer in de Imbosch bij Arnhem, Kees de Jongen in Amsterdam, Belcampo in Rijssen. Misschien zijn wij Nederlanders wel te saai voor een dorp of stad incognito.....

Wie "Clochemerle" wil lezen, in de oorspronkelijke Franse versie of in een Duitse of Nederlandse vertaling kan een exemplaar vinden op La Tuilerie de Chazelle.

zaterdag 17 augustus 2013

Een etentje voor 3500 man

Dat ze het in Bourgogne soms groot aanpakken, moge blijken uit het volgende.

Klaar voor de start
Vrienden hadden gevraagd of we soms zin hadden om deel te nemen aan een Balade Gourmande, vrij vertaald een eetlustopwekkende wandeling. Ik had geen idee wat ik me daarbij voor moest stellen, maar goed, waarom zouden we niet? De Foyer Rural (dorpsvereniging) van hun dorp organiseert jaar in jaar uit een bustocht naar Ladoix, waar dit festijn jaarlijks plaats vindt. Inschrijving moest al in februari gebeuren, daarna waren er geen kaarten meer beschikbaar. We schoven dus aan bij de dorpelingen van Saint-Ythaire, waarvan we inmiddels al een groot aantal inwoners kennen.

Op weg naar het voorgerecht!
Ladoix bleek een dorp te zijn in de Côte d'Or, vlakbij Beaune, dat een aantal prestigieuze wijnen produceert.
Iedere groep die inschrijft krijgt een tijdslot aangewezen. Bij aankomst bleek het dorp te wemelen van de wandelaars (niet verwonderlijk met 3 à 4000 deelnemers). Een ieder kreeg een strohoed, een zakje voor rond de nek, een glas kir en wat hapjes aangereikt, en nadat het glas was geledigd werd het opgeborgen in het nekzakje en vertrok de groep op weg naar het voorgerecht.

Eetgelegenheid met uitzicht
De tocht is een kleine 5 km lang, en voert langs een aantal massale eetgelegenheden die achtereenvolgens een voorgerecht, een visschotel, een vleesschotel (boeuf bourgignon), een kaasplateau, een dessert en een kop koffie aanbieden. En dat alles wordt dan rijkelijk besproeid met plaatselijke wijnen.

Om kort te gaan: een stralend hete zomerdag, een verfrissend briesje, een schitterende omgeving, een uitstekende maaltijd, wat lichaamsbeweging, goede wijn, goed gezelschap.... Mijn liefje, wat wil je nog meer?

Handig, zo'n hoed!
Voor informatie over onze eigen hoek van Bourgogne, klik hier.








zaterdag 3 augustus 2013

Vraag en Antwoord

Vraag

Waarom zou je, als je iemand aanspreekt of aanschrijft, je niet beperken tot alleen het hoogstnoodzakelijke?
Ik zou niet zover willen gaan om alleen nog maar in SMS "taal" te communiceren, maar waarom zou je je afbeulen met een aanhef als "Geachte heer", "Beste mensen", een vermoeiende tussenstuk wrochten en dan ook nog eens afsluiten met "Vriendelijke groeten" o.i.d.?
Nee, we moeten terug naar de essentie van de taal. Weg met al die overbodige versieringen! Wat we nodig hebben is een haiku, zonder beperkingen van het aantal lettergrepen!
Onlangs ontvingen we de volgende mail:
"Hello,
Do you have any camp sites available August 8, 9, 10?
Thanks,
Nancy"
Antwoord
De meeste mensen zijn toch wel wat breedsprakiger, geven naam en adres op, met hoeveel personen, tenten ze komen, maar soit, dit is de SMS eeuw.
Oud geleerd is jong gedaan. De avant-garde haiku die Sue verzond verraad een snelle leerling:
"Hi
Full
Rgds
Sue"
Ze had achteraf alleen spijt van dat "Rgds"....

Hieruit blijkt overigens, dat als je (of U) "La Tuilerie de Chazelle" aanschrijft, je (of U) altijd antwoord krijgt, hoe kort en bondig dan ook!

zaterdag 20 juli 2013

Even Apeldoorn bellen...

Probleempje?
Onze stroomvoorziening geschiedt bovengronds. Er staan langs de weg een aantal houten en betonnen palen, die de elektriciteit via leidingen naar ons huis brengt, dat het laatste huis is op dit net. Als een soort extraatje hangt er bovendien ook nog een telefoonleiding aan die palen. Nou hebben palen niet het eeuwige leven, hoewel die van ons er nog best solide uitzagen; reden waarom begin dit jaar de oude palen werden vervangen door nieuwe.... althans voor zover het elektriciteit betrof. De telefoonkabel zou door France Telecom overgeheveld worden naar de nieuwe palen, op een nader te bepalen tijdstip.
Toen we op een zondagavond de internetverbinding hadden verbroken vanwege een zwaar onweer, en die na het noodweer rond 23h00 weer wilden inschakelen, bleek de telefoon voor uitgaande gesprekken niet meer te werken, en de internetverbinding bleef ook zo dood als een pier. Dat is niet helemaal ongebruikelijk, dus belden we de volgende dag na een aantal malen de hele boel aan en uit te hebben gezet onze internet provider Free op. Die kwam eerst met dezelfde remedie op te proppen, maar besloot na verloop van tijd toch het probleem aan te kaarten bij France Telecom.

Klaar voor actie!

We zouden een e-mail ontvangen met de status .... maar we hadden geen e-mail, en we konden de status ook volgen op een internet site .... maar we hadden geen internet. Geduld bleek een schone zaak. Op maandag zagen we een aantal werklieden aan onze telefoonkabel werken. Nee, ze kwamen niets repareren, daar hadden ze geen opdracht voor. Wel zouden ze de kabel verhangen. Dinsdag waren er weer andere mannen aan het werk: dezelfde vraag leverde hetzelfde antwoord op. Tegen de avond deed in elk geval onze France telecom lijn het weer, die we gebruiken voor inkomende gesprekken en waarmee we wel naar buiten kunnen bellen, zij het niet gratis.


Leg er toch gewoon een knoop in!
Woensdag namen we onze toevlucht tot een portable PC en wifi, zodat we in elk geval onze mail konden controleren. En zowaar kregen we een boeking binnen voor een gîte, waaruit bleek dat zonder internet zitten een niet erg begerenswaardige situatie was. De daaropvolgende dagen gingen we bij vrienden met wifi op bezoek, of dronken liters koffie bij diverse café's die wifi aanboden.
Wie schetst echter onze verbazing toen we op zondagavond rond 23h00 thuiskwamen van een dagje uit, en we merkten dat het internet weer "spontaan" was gaan werken!
Achteraf geredenaard denken we, dat een onderhoudsprogramma van France telecom de verbinding automatisch verbreekt voordat het werk gaat beginnen, en dat datzelfde programma het na een week wel mooi vindt en de zaak weer inschakelt.



 photo internet2.gif



Het zou alleen wel erg fijn zijn geweest als je in elk geval daarvoor even gewaarschuwd zou worden....

Voor degenen die niet verstoken zijn van internet, beveel ik de link naar onze eigen website warm aan!

zaterdag 6 juli 2013

Jazz in Saône-et-Loire

De titel klinkt een beetje pretentieus, en dat is hij ook... Er is natuurlijk meer op jazzgebied te doen hier in de buurt dan waar ik hier over schrijf, maar mijn kennis wat dat betreft is wat beperkt, dus houd ik het maar op zaken waar ik wat van afweet.

The Crescent Jazz Club - Mâcon
 Over the Crescent Jazz Club in Mâcon kan ik kort zijn. Het is een erg kleine ruimte, wel gezellig overigens, maar ik zou er niet aan moeten denken daar te moeten zitten terwijl Hans Dulfer versterkt probeert er de geluidsbarrière te doorbreken. Voor degenen die op de hoogte willen blijven van eigentijdse jazz, zoals destijds te horen was in o.a. Thelonious in Rotterdam, is de Crescent waarschijnlijk de meest geëigende plek hier in de buurt. Het is voor mij net iets te ver weg om daar regelmatig heen te gaan.

Er is overigens op het gebied van conventionele jazz meer te vinden, ook wat dichter bij (ons) huis.
Zo organiseert de stichting Jazz Et Caetera regelmatig concerten hier in de buurt, zoals in Le Potin Gourmand (restaurant) in Cluny, in Chapiaze in samenwerking met Chapaize Culture, in Messeugne en in Château Dravert in La Guiche. Weliswaar heeft de stichting een website, maar die is voor het laatst bijgewerkt in 2007.... Ik krijg overigens wel de concertaankondigingen door via e-mail. Een krantenartikel over de stichting is hier te vinden. De programmering is misschien wat oubollig, maar de kwaliteit van de muzikanten is redelijk tot goed, dus wat is er dan nog tegen een avondje stride piano of boogie-woogie?

Jazz Et Caetra - 2013

Wat verder weg, maar, zoals de Michelin gids zegt "De moeite van het omrijden waard" is de serie "Jazz in Trivy". We hebben er al een aantal concerten gezien, waarvan de onbetwist beste die met Biréli Lagrène waren. Ook dit jaar speelde Lagrène er, en wel het openingsconcert van het seizoen. Blijkbaar is mijn kennis van de jazz scene tanende, want ik ging voor Lagrène, terwijl de echte grote naam tijdens hetzelfde concert de violist Didier Lockwood bleek te zijn. Die moet wel nóg bekender zijn dan Lagrène, want Lockwood bleek goed te zijn voor één van de vragen in de bekendste landelijke TV-quiz in Frankrijk, iets wat Lagrène nog nooit is overkomen zolang als wij de quiz volgen. Hoewel de bezetting van de groep leek te wijzen op een nieuwe Manouche groep, bleken Lockwood, Lagrène en hun contra-bassist meer in hun mars te hebben dan een imitatie van de Hot Club de France. Het jaarprogramma van Jazz in Trivy is te vinden op hun website. Ook hier is overigens geen avant-garde te verwachten.

Lagrène & Lockwood - Trivy 2013

Kortom, wie La Tuilerie de Chazelle wil gebruiken als uitvalsbasis voor een avondje niet al te moeilijke jazz muziek zal niet de eerste zijn: iemand die speciaal voor één concert op een jazz festival in Vienne (130 km van hier!) kwam en daar een week in een gîte voor gereserveerd had is u voor gegaan.....

zaterdag 22 juni 2013

Guitares en Cormatinois 2013


De zomer is weer begonnen, en met de zomer het festivalseizoen. Chapaize draait al weer volop met de serie "Chapaize Culture, Cluny blijft niet achter, en Cormatin, ondanks dat het er op lijkt dat "Les Rendez-vous de Cormatin" (voorlopig) ter ziele is, brengt dit jaar toch weer het "Festival Guitares en Cormatinois".
De nadruk ligt gelukkig weer op "gitaar", en wat ook een verbetering is ten opzichte van vorige jaren, alle concerten worden dit jaar op één plek gegeven, de mooie romaanse kerk van Chazelle.
Een willekeurige greep uit het aanbod, en ik noem alleen de namen waar ik voor in kan staan:

- Eric Francerie - gitaar en Jérémy Vannereau - bandonéon met een Piazzola programma

- Emmanuel Rossfelder met een gitaar recital

- Nicolas Dautricourt - viool en Thibault Cauvin - gitaar met een gemengd programma van klassiek en jazz. Gezien de bezetting zal het jazzgedeelte zich naar alle waarschijnlijkheid richten op het repertoire van de Hot Club de France.

De prijzen zijn redelijk, de plaats waar de concerten gegeven worden (de kerk van Chazelle) heeft een prima akoestiek, dus wat let je?
Reserveren kan telefonisch, op nummer 03 85 50 19 06 of 06 43 66 56 37, maar wij kunnen voor geïnteresseerden ook kaartjes regelen.
Een simple e-mail, en u bent de trotse bezitter van een kaartje; betaling regelen we later wel!

Het programma voor 2013

zaterdag 25 mei 2013

Een nieuwe lente, een nieuw voiture...

Toen we gisteren gewoontegetrouw de markt in Cluny opliepen, was het eerste dat we NIET zagen de kaasstal van Suus en Paula van der Linden. Mijn eerste gedachte was dat ze slachtoffer waren geworden van de demonstratiegolf tegen de "Mariage pour tous", maar dat idee liet ik toch weer snel varen. Zo agresief zijn Bourgondiërs niet, zeker niet vlak voor de lunch.

Zo zal het nooit meer zijn...

Toen we dan ook ons gebruikelijke fruit gekocht hadden en de hoek omsloegen zagen we wat er mis was: de dames hadden hun vouwwagen annex marktkraam ingeruild voor een voertuig met een etalageklep aan de zijkant, een soort rijdend frietkot dus, maar (helaas) zonder friet. Omdat we in het kader van een vermageringsactie fors zijn geminderd met de wijn, snack en dus ook hapklare brokjes kaas inname, kopen we niet zo vaak meer kaas bij de dames als voorheen. Maar we blijven nog wel altijd even bij de kraam staan, als het er niet te druk is tenminste, voor een babbeltje.

Gelukkig geen oranje bus!

Suus, blijkbaar het wiskundig genie in de familie, had uitgerekend dat deze auto ze zeker een x aantal uren per week aan werk scheelde, en ze dus meer slaap opleverde, kortom, ze het leven een flink stuk vergemakkelijkte.
Net toen we uitgebabbeld waren kwam er een horde Fransen ons gebrek aan kooplust goedmaken, waar ik nog snel even een foto van kon knippen.

Wie dus bij ons in de gites of op de camping verblijft en vergeten is om kaas van huis mee te nemen, voor hen biedt Cluny een zoetgevooisd alternatief....

zaterdag 11 mei 2013

Partir, c'est mourir un peu...

Al jaren lang stappen we, als we wat te vieren hebben, in de auto en planken naar Bray toe. Nauwkeuriger gezegd, naar La Grange Finot, één van de vele gehuchten die het plaatsje Bray rijk is. Het gelijknamige restaurant waar we uiteindelijk vrij regelmatig te gast waren, werd gerund door Serge Curtil, een heel vriendelijk man en een uitstekende kok, die voor een bijzonder redelijke prijs een uitstekend maal op tafel wist te zetten.

Voorheen : La Grange Finot - Bray

Het kwam dan ook als een schok voor ons toen we hoorden dat Serge zijn deuren ging sluiten en een ander restaurant, dit keer in Cluny, zou gaan openen. Alles ging nogal snel in zijn werk; een paar weken nadat we het gerucht (hoopten we toen nog) hadden gehoord, werd dat al bevestigd, en toen we een paar dagen later door Cluny's hoofdstraat wandelden op zoek naar wat bij geruchte Serge's nieuwe stek zou worden kwamen we de man zelf tegen, niet in kokscostuum maar in oude werkkleren. Hij had er goede hoop op dat hij binnen een paar dagen open zou gaan. En het heeft hem blijkbaar niet tegen gezeten; toen we er onlangs weer eens langs liepen, gewoon uit nieuwsgierigheid, was het restaurant open en zaten er gasten te eten.
We moeten uiteraard binnenkort eens gaan uitproberen wat de nieuwe formule bij Serge inhoudt; hij is, althans volgens het menu buiten, afgestapt van het beproefde recept van tussen de middag een plat of menu du jour voor een heel schappelijke prijs in het "bargedeelte", en in het restaurantgedeelte à la carte, zowel 's middags als 's avonds.

Rue Mercière - Cluny

Gewend als wij toch nog steeds zijn aan een warme maaltijd 's avonds in plaats van, zoals de Fransen dat doen, de hoofdmaaltijd tijdens de lunch, was dat voor ons de kans om ook 's avonds ergens goed en niet te duur te eten.
Dat zijn restaurant "La régalade" heet is uiteraard geen bezwaar, maar dat hij het opschift voert "Restaurant" en "Bar à vins" geeft te denken.
Wanneer gaan we onze moed eens bijeen rapen om "La régalade" uit te proberen? De tijd zal het leren....

Voor degenen die liever zelf willen koken, de 2 gîtes van La Tuilerie de Chazelle zijn uitgerust met een eigen keuken!

Wie belt als eerste?

zaterdag 27 april 2013

Websites en kerken

Als ik een website vaker gebruik dan normaal, komt er steevast een dag waarop ik denk "zou het niet handiger zijn als....". Negen van de tien keer blijft het bij die gedachte, maar soms krijgt zoiets een staartje. Als ik wat gegevens zoek over romaanse kerken in Bourgogne, kom ik steeds vaker terecht op "Le site sur l'Art Roman en Bourgogne", een site waarop ongelofelijk veel informatie te vinden is over dit onderwerp.

Een deel van het overzicht op "Le site sur l'Art Roman en Bourgogne"

 En aangezien ik graag "nieuwe" dingen ontdek, heb ik daar veel op rond gesnuffeld. En ja, op een dag dacht ik "Zou het niet handiger zijn als er een kaart bij die site hoorde, waarop je snel kunt zien wat voor soort gebouwen er in een bepaald gebed te vinden zijn?". Een vraag aan de beheerder leerde dat hij dat ook wel handig zou vinden, maar dat hij er eigenlijk nooit aan toe was gekomen om zich daarin te verdiepen.
Dat betekende voor mij dus dat ik in mijn eigen database van kerken alle kerken van die site per gebied min of meer rangschikte, zodat ik die database op andere manieren kon sorteren. Een lijstje van kerken rond Montceau-les-Mines was op die manier heel snel te genereren.

Ingezoomd op het gebied van Cluny (Google Map satellite view)

Op een dag liep mijn betere helft echter tegen een optie van Google Maps aan. Een interactieve kaart maken was weliswaar veel werk, maar op zich niet erg moeilijk. En na een aantal dagen fors doorbuffelen beschik ik nu over een digitale kaart van "alle" romaanse kerken in Saône-et-Loire, waarbij in één oogopslag is te zien welke kerken zich in een bepaald gebied bevinden, en hoe de classering van deze kerken is (qua architecturaal belang). De kaart zelf bevat een link naar een korte uitleg over hoe de kaart is te gebruiken.
En de rest van Bourgondië? Dat laat ik graag aan een andere fanaat over!

zaterdag 13 april 2013

Mooie kitsch is niet lelijk

Op een van onze tochten, dit keer in de Bresse, van ons uit gezien aan de andere kant van de Saône dus, kwamen we een gebouw tegen dat zo foeilelijk was dat het bijna weer mooi was van lelijkheid.

Op de braderie in Ciel

De Bresse is een tamelijk vlak gebied, en als je uit Nederland komt niet erg spectaculair qua landschap. Op een zondag zou er in Ciel, een stadje in het noorden van de Bresse, een braderie annex paardenfestijn zijn op een middeleeuws thema. Hoewel we door ervaring wijzer geworden eigenlijk beter hadden moeten weten, togen we, omdat het toevallig mooi weer was, richting Bresse. Eenmaal in Ciel aangekomen bleken er slalomwedstrijden te worden gereden voor paard en wagen, en bleef het middeleeuwse karakter van het feest beperkt tot een aantal dorpelingen die in "middeleeuwse" kostuums rondliepen, gemaakt uit oude gordijnstof. We waren toch wel een beetje voorbereid op zo'n zeper, en hadden dan ook een lijstje met romaanse kerkjes klaar liggen, die we eventueel op de terugweg aan konden doen.

Middeleeuws?

Eén van die kerkjes, een weinig spectaculaire overigens, lag in het plaatsje Damerey. We waren daar al vaker door gekomen, en hadden dan ook al eerder een huis gezien dat versierd was met een aantal kitscherige zaken, zoals een scheelkijkend hert, gemaakt van beton, een zeeleeuw, een pauw, een panda, een aantal papegaaien.... We waren er altijd met een fors vaartje langs geplankt, maar dit keer, omdat we uitkeken naar een kerk, zagen we dat niet alleen de voorgevel van het huis "versierd" was. Nee, toen we de zijstraat inkeken bleek dat de voorkant nog niets vergeleken was bij de zijkant. Woorden schieten tekort, en ik laat de lezer dan ook graag kennismaken met dit wonderlijke geheel via een Picasa album.

Château Bresse-et-Castille - Damerey
Bij het hek was een bordje aangebracht waarop stond "Château Bresse-et-Castille" en een ander bordje met de naam van de schepper van dit Spaanse "themapark", Roger Mercier. Nadat we in stille bewondering een aantal foto's hadden geknipt, en net van plan waren te gaan kijken wat de kerk te bieden had, kwam de heer Mercier het pand uit. We konden moeilijk weglopen zonder iets te zeggen, dus complimenteerden hem met dit uitzonderlijke bouwsel. Het bleek een zeer aimabele oude baas te zijn, die jaren voor een aannemer had gewerkt, en die bij zijn pensionering besloten had om iets voor het nageslacht achter te laten. Hij had er ruim 16 jaar aan gewerkt, en was vol trots dat het niet gemaakt was van zomaar beton, maar van gewapend beton!

Château Bresse-et-Castille - Damerey

We konden uiteraard niet vertrekken zonder een foto te maken van Roger alias "Alfonso" naast een van zijn creaties. We zijn hem nog vergeten te zeggen, dat als hij ooit nog eens inspiratie op wil doen voor iets nieuws, hij misschien eens langs kan gaan bij Haw Par Villa (Tiger Balm Garden) in Singapore, waar iets dergelijks gecreëerd is op een Chinees thema. Hadden we dat wel gedaan, wie weet zou Damerey dan binnen afzienbare tijd een dependance van de 10 voorpoorten van de (Chinese) hel te bieden hebben!

Alfonso naast zijn schepping

Meer toeristische tips nodig? Kijk ook eens op onze website rond!

zaterdag 30 maart 2013

Hoedje van, hoedje van, hoedje van papier

Weleens op een mooie zomerdag vastgezeten in één van de nauwe, doorgaande straten van Buxy omdat een gigantische militaire tankauto zich vóór u door datzelfde straatje moet wurmen? We zien ze wel vaker, dat soort in camouflagekleuren geschilderde tank auto's die ook nog vaak in colonne rijden. Het zijn lesauto's, maar we hebben er tot voorkort nooit achter kunnen komen waar die chauffeurs vandaan kwamen.

Wie maakt me los?
Ik zei tot voorkort, want onlangs stonden er in het centrum van Saint-Gengoux opeens parkeerverbodsborden voor een ochtend tussen 8h00 en 12h00 in verband met een militair defilé. We kennen de Fransen zo langzamerhand wel wat betreft punctualiteit, en hadden ingeschat dat het onzinnig was om vóór 10h00 te gaan staan blauwbekken. We arriveerden dan ook om 10h15, en dat was nog steeds 15 minuten te vroeg.
Op de hoek van één van de straten in het centrum zagen we wat militairen die met grote stapels militaire petten aan het rondsjouwen waren, terwijl uit een belendende straat een soort gezang kwam dat je wel eens hoort in Amerikaanse films over commando opleidingen. Al vrij snel liepen er wat hotemetoten rond die het publiek begonnen te vertellen waar ze wel en waar ze niet mochten staan, en rond 10h30 begon het spektakel. Een langgerekte groep jonge militairen, in camouflagepakken en zwarte baretten kwam aanmarcheren en stelden zich op op het plein bij het stadhuis. Van de andere zijde marcheerde een tweede groep op, gekleed in donkerblauw gala met witte petten op, en een witte reservepet in de hand.

De groepen 1 (links) en 2 (rechts)
De groepen stonden naast elkaar opgesteld, en na nogal wat poespas werden er drie jongens uit groep 1, waarschijnlijk pelotonscommandanten, naar voren geroepen, en die kregen uit handen van één van de hoge omes een witte pet uitgereikt, na inlevering van hun baret overigens.
Vervolgens begaf groep 2 zich tussen de rotten van groep 1, en verstrekten daar de petten die ze in de hand hadden aan de jongens met de baretten. Er volgde nog wat warrige exercitie van kleine groepjes wat hogere militairen die iets met een regimentsvlag deden, en daarna werden de groepen 1 en 2 afgemarcheerd richting kerk. Wij hielden het tegen die tijd wel voor gezien.
We zijn er inmiddels achter gekomen dat die jongens gelegerd zijn in Chalon, in de kazerne Carnot bij de Base Pétrolière Interarmées. Als ze hun opleiding bijna voltooid hebben, moeten ze nog deelnemen aan militaire oefeningen in de omgeving van Saint-Gengoux, en ter afsluiting van dit geheel worden ze echt ingelijfd bij dit onderdeel, en mogen ze een platte pet dragen.
Als we weer eens vast zitten in Buxy, weten we nu in elk geval op wie we kunnen schelden...

Moest er niet eerst even gepast worden?
Voor onze eigen website klik hier.