Jazz concert Carla Bley Chalon-sur-Saône

Jazz concerten met gerenommeerde namen zijn hier niet erg dik gezaaid. Wat we hier aan "grote" namen hebben gehad kun je op de vingers van één hand tellen: Jazz Et Caetera en Jazz in Trivy hebben ooit René Urtreger (L'Ascenseur sur l'echafaud met Miles Davis) geprogrammeerd gehad, Rhoda Scott heeft er een keer opgetreden en Biréli Lagrène is er een graag geziene gast; de laatste keer speelde die samen met Didier Lockwood.

Espace des Arts - Chalon-sur-Saône

Toen onlangs de programma's voor Chalon (Espace des Arts) en Mâcon (Le Théâtre) in de bus vielen waren we dan ook plezierig verrast te zien dat Chalon een concert had geprogrammeerd van Carla Bley trio met Steve Swallow - bas en Andy Shephard – tenor- en sopraansax.
Carla Bley en Steve Swallow kende ik wel van naam, maar ik had ze nog nooit horen spelen, zelfs niet op de plaat. Wel heb ik Paul Bley (Carla's ex) een paar maal live gezien en gehoord, en ik verwachtte eigenlijk iets dergelijks. Kaartjes waren al snel besteld, en ik keek reikhalzend uit naar de muziek van deze groep.

Carla Bley - Internet ca. 2015

Carla Bley, inmiddels 80, maakte een erg broze indruk (mag ook wel op die leeftijd) en speelde verrassend ingetogen. Wat erg vreemd overkwam was dat zowel Bley, Swallow als tenor- en sopraansaxofonist Andy Shephard allemaal van blad speelden, iets wat je bij jazz combo's van dit formaat niet snel tegen komt. De muziek was erg rustig, op het tamme af, en is het bij "gewone" jazzconcerten eerder regel dan uitzondering dat het publiek niet doodstil in zijn of haar stoel zit maar bescheiden op het ritme meebeweegt, daar was hier geen sprake van.

Carla Bley Trio - Internet ca. 2015

Ondanks dat was het wat mij betreft toch een interessant concert, al was het maar om Carla Bley op mijn lijstje van "Ah, die ken ik!" te kunnen zetten.
En daarna werd het wachten op het volgende concert, dat van John Scofield!

Wil de echte pannenbakker nu opstaan?

We hebben eigenlijk altijd gedacht dat Noël Marembeaud, hoe die naam dan ook gespeld werd, de oprichter van La Tuilerie de Chazelle was. Alles wees ook wel in die richting: de tientallen bakstenen die we rondom het huis vonden, een aantal vloertegels, enkele dakpannen met zijn naam erop, de al eerder genoemde marmeren gedenkplaat met zijn naam, geboortejaar en jaar van overlijden erin gebeiteld….

Het bekende stempel

Als we weer eens ergens een gebroken of beschadigde baksteen met zijn naam gestempeld in het typisch gevormde kader vonden namen we doorgaans niet eens de moeite om de tekst te lezen.
Tot Sue de wortels van een van haar planten wilde beschermen met wat oude dakpannen en stukken her en der gevonden baksteen.

La Tuilerie (tekening Michel Bouillot)

Toevalligerwijs pakte ik een van die stukken baksteen op, en zag dat de naam niet de vertrouwde Marembeaud was, maar een heel andere naam, waarvan waarschijnlijk de eerste letter ontbrak.
Zonder al te veel fantasie zou je kunnen concluderen dat de steen de naam droeg van éne "(B)OURGEON ANTOINE", met daaronder de tekst "(A CHA)ZELLES", waarbij de stukken tekst tussen haakjes onleesbaar zijn.

Een vreemde eend in de bijt

Bourgeon is in dit gebied geen ongewone naam, en gezien de lengte van het kader om de naam lijkt het onwaarschijnlijk dat er meer dan één letter op de lege plaats heeft gestaan. De vraag is dus nu: wie was de oprichter (of voortzetter) van La Tuilerie de Chazelle? De naam Marembeaud komt het vaakst voor; Bourgeon zijn we pas één keer tegen gekomen. Of gaat het misschien om iemand die een lading stenen bestelde en die van zijn eigen stempel heeft laten voorzien?

Wie van de drie (Sinterklaas)

Om "Wie van de drie" nog maar eens van stal te halen: "Wil de echte pannenbakker nu opstaan?". Dat zal dan wel een herrijzenis uit het graf betekenen, denk ik….

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Spellen met de Franse slag

Variant 1 : Marambaud

Toen we ooit een marmeren, gebroken gedenkplaat vonden die waarschijnlijk in een kerk of op een kerkhof thuis hoorde en die bedoeld was voor de man die ergens in de 19de eeuw dit huis en de steenfabriek bouwde viel het ons op dat er iets vreemds was aan zijn naam.

Variant 2 : Marembeaud

De naam op het stuk marmer was "Noël Marambaud", terwijl we op een aantal bakstenen die hier gefabriceerd waren de naam "Noël Marembeaud" zagen staan.
We trokken daaruit de conclusie dat de steenhouwer een fout had gemaakt, reden waarom de "grafsteen" in twee stukken ergens in een hoek van een schuur lag.

Variant 2 : Marembeaud

Je zou de marmeren steen dus een soort drukproef kunnen noemen.
Een dakpan die in onze tuilerie gemaakt is droeg ook de naam "Noël Marembeaud", hetgeen de aanname van een marmeren drukproef leek te bevestigen.
Tot we op een tegel een derde variant tegen kwamen: "Noël Marembaud".

Variant 3 : Marembaud

Daarmee zijn we er nog niet; deze Marambaud, Marembaud of Marembeaud had een zoon die in de eerste wereldoorlog is gesneuveld. In de kerk van Chazelle hangt een plaquette waarop te vinden is dat ene "René Marembeau" op 26 februari 1916 sneuvelde; een vierde variant van deze achternaam dus.

Variant 4 : Marembeau

Op het oorlogsmonument in Cormatin staat dat "Noël Marembaud" in 1916 sneuvelde. Van een ver familielid kwamen we te weten dat er maar één zoon in '14-'18 is gebleven. Het lijkt er dus op, dat "René Marembeau" en "Noël Marembaud" één en dezelfde persoon zijn.

Variant 3 : Marembaud

Wij leerden vroeger op school dat Napoleon in Nederland de burgerlijke stand en de persoonsregistratie heeft ingevoerd. Als dat waar is, moet ik wel zeggen dat de Nederlanders er in elk geval niet zo'n puinhoop van hebben gemaakt als de Fransen een kleine 100 jaar later!

Variant 3 : Marembaud (familiegraf Chazelle)

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Even bij de concurrentie kijken

We krijgen hier nogal veel mensen die speciaal voor Taizé komen, en daardoor vergeet je wel eens dat er ook nog andere religies bestaan dan de Christelijke.

Paldenshangpa La Boulaye

Eén van de dingen die al heel lang op ons lijstje stond was om eens een dienst bij te wonen in de Tibetaans Boeddhistische tempel in La Boulaye.
De tempel is op zichzelf al een plaatje; zo'n kleurrijk gebouw zie je niet vaak in deze omgeving. Het steekt enigszins vreemd af tegen het Bourgondische heuvellandschap. Het is een van onze favoriete toeristische uitstapjes 's zomers; de galerij die boven langs de tempelruimte loopt is tegen betaling te bezichtigen, en dat is best de moeite waard.

De slagwerksectie

Dagelijks worden er om 9h00 en om 18h00 gebedsdiensten gehouden. 's Ochtends is een beetje vroeg voor ons (het is ook nog eens 5 kwartier rijden), maar 's avonds een dienst bijwonen is best te doen.
De dienst begon nogal on-Frans om 18h00 precies. De tempel was weliswaar niet vol, maar er waren toch aardig wat mensen aanwezig; mijn schatting is dat er ongeveer 25 % toeristen aanwezig waren.

Het altaar

De rest waren of praktizerende boeddhisten of mensen die een stage bij de tempel liepen. Het grootste deel van de dienst bestond uit het nogal monotone opdreunen van de mantra's, halverwege even afgebroken voor een stilteperiode, en op gezette tijden begeleid door een paar bekkens en een hangende trom, waarbij een man die niet bij de drie monniken zat op een shankha of conch (Turbinella pyrum) blies.

Interieur

Het was een aparte ervaring, en zeker de moeite waard voor wie zoiets alleen maar uit speelfilms kent. Ik denk dat de gemiddelde boeddhist hetzelfde zou zeggen over een dienst in Taizé….

Gebedenboek: geen ondertitels

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Les Grandes Heures de Cluny

Programma

Zoals genoemd in een eerdere aflevering van deze blog worden er 's zomers in het kader van een wijnfestival dat zich afspeelt door heel Bourgogne heen (Festival Musical des Grand Crus de Bourgogne) in Cluny ook een serie concerten gegeven onder de naam Les Grandes Heures de Cluny.
De diverse concerten worden gegeven in de kruisgang, de tuinen en de graanschuur van de voormalige abdij en in de Saint-Marcel in Cluny.

Farinier - interieur

De graanschuur of farinier is een van de voormalige abdijgebouwen waar tegenwoordig o.a. acht zuilen met prachtige gebeeldhouwde kapitelen opgesteld staan rond een marmeren altaar, allemaal afkomstig uit de oude abdijkerk.
Wij hadden kaartjes besteld voor Edgar Moreau, cellist en winnaar van de Victoire de la Musique (als veelbelovend solist in 2013 en als solist van het jaar in 2015) die een recital zou geven met de derde en zesde suite van Bach en een sonate van Ligeti.

Onze plaatsen

Bij aankomst liepen we opnieuw de president van het festival en zijn vrouw tegen het lijf, en opnieuw waren er twee stoelen, dit keer op de derde rij, voor ons gereserveerd.
Over het concert waren de meningen verdeeld; mijn betere helft vond het tempo waarin hij Bach speelde veel te hoog en ze vond dat de tempowisselingen binnen een deel van een suite te vrij waren, te jazzy eigenlijk.

Edgar Moreau

Ik vond het daarentegen een uitstekend concert, waarbij de muzikant inderdaad veel sneller speelde dan wat ik gewend was van mijn CD van Fournier. Ik vond dat echter niet storend. Dit was zo ongeveer het laatste concert van het seizoen 2015 dat wij bijwoonden; we kijken nu alweer uit naar de programmaboekjes van de diverse concertzalen voor 1915-1916 en festivals voor 1916.

Edgar Moreau

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Speurtocht

Eén van de wandelingen rond Dracy

Op één van onze speurtochten naar romaanse kerken gingen we op zoek naar de voormalige kerk van Dracy-lès-Couches (vlakbij Couches), of de resten daarvan. De gegevens die we hadden:
Dracy-lès-Couches : vieux-cimetière (oostkant): pans de mur, tombes. Kerk is afgebroken en vervangen door een nieuwe kerk, die moet je dus niet hebben.
Via wat research hadden we gevonden, dat één van de uitgezette wandelingen rond Dracy langs die kerk kwam. Ook die wandeling hadden we kunnen traceren via internet, en we hadden zelfs een referentie gevonden naar "Ruines Eglise" op een kaart. Je zou toch zeggen dat het daarna niet zo moeilijk meer zou moeten zijn….

Het bordje

Met behulp van bovenstaande gegevens vonden we in juli 2014 een bordje dat naar "Ruines Eglise 300 m" verwees. We glibberden dat pad af (het had langdurig geregend, en de paden waren veranderd in moddersloten) en op ongeveer 300 m afstand stuiten we op een bosje rechts en op twee paden, waarvan het ene rechtdoor en het andere naar links ging. Gezien de onbegaanbaarheid van de paden besloten we er de brui aan te geven, keken opnieuw goed naar links en naar rechts langs het "pad" op weg naar de auto, en gingen onverrichterzake naar huis toe. We besloten het nog wel eens te proberen als het een tijd niet geregend had.

Weg bordje!

Dat werd uiteindelijk (bijna op de dag af!) een jaar later. Ons departement leed al enkele weken onder een hittegolf, zonder een druppel regen, dus de paden zouden geen probleem meer moeten zijn. Op de plek waar we de eerste keer het bordje met "Ruines Eglise 300 m" hadden gevonden was dat bordje inmiddels verdwenen. De bevestigingsclips zaten er overigens nog wel. Dit keer waren de paden inderdaad goed begaanbaar, zodat we bij het punt op ca. 300 m zowel het pad naar links konden nemen als een (nu droge) slootbedding rechtdoor een stuk af konden lopen.

Het pad ligt links, het bosje met kerkhof en kerk rechts

Voor ons gevoel waren we tot ca. 600 m vanaf het uitganspunt gevorderd. Op de terugweg echter, vlakbij het punt waar het pad naar links begon, lag een stapel stenen. Ik had het idee dat dat weleens alles zou kunnen zijn wat er nog over was van de kerk, maakte een foto en was al weer klaar om terug naar de auto te gaan. Mijn betere helft echter heeft (gelukkig) meer geduld, en zij klauterde een kleine verhoging op die achter "mijn" berg stenen lag. Al heel snel hoorde ik de kreet "gevonden!".

Grafsteen

Ik vond haar bij enkele grafstenen die her en der helemaal overgroeid toch nog als zodanig te herkennen waren. Vanaf "mijn" stapel stenen bleek in oost-west richting een stuk fundering te liggen, waarop hier en daar nog een stukje muur stond. En zo vonden we dus, na een hele hoop moeite, de resten van een kerk. Of dat nou echt de moeite waard was? De picknick die we na het vinden van deze kerk hielden was dat in elk geval wel!

Een stukje kerkmuur

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Sortie Culturelle : Beaujolais

Eens per jaar organiseert het Office de Tourisme van Saint-Gengoux-le-National een cultureel uitje.

Beaujolais

Dit jaar stond de Beaujolais op het programma, met een bezoek aan het Musée Claude Bernard in Saint-Julien-en-Beaujolais, het Château du Sou en bijbehorende kapel in Lacenas, Oingt voor een rondleiding door het stadje en voor de lunch, en tot slot (hoe kan het anders) een wijnproeverij bij het Domaine Boulon in Corcelles-en-Beaujolais.

Château du Sou

Over het museum kan ik heel kort zijn; dat was wat mij betreft nauwelijks de moeite waard. Dat onze groep na het eerste deel van de rondleiding vergeten werd door de rondleiders hielp ook niet echt.
Het Château du Sou bleek een heel aardig kasteel te zijn, waarbij de eigenares, een Britse dame, een heel interessante rondleiding gaf.

Notre-Dame de Lacenas

Tot mijn grote verrassing bleken we na het kasteel en de kapel ook nog de voormalige kerk Notre-Dame te gaan bezoeken, die mede door zijn vele fresco's zeer de moeite waard bleek. Weliswaar stonden overal bordjes met "verboden te fotograferen", maar toen ik daar naar vroeg gold dat alleen voor foto's met flits.

Les Pierres Dorées - Oingt

Oingt bleek zijn naam als één van de fraaiste stadjes / dorpen van Frankrijk in het "pays des pierres dorées" meer dan waard te zijn, en de lunch die we voor € 25.00 pp nuttigden bij "La Table du Donjon" was het geld ook meer dan waard.

La Table du Donjon - Oingt

En hoewel de Beaujolais in Nederland voornamelijk bekend staat als het gebied van de Beaujolais Primeur of Nouveau, komen er ook zeer goede en betaalbare gewone wijnen vandaan. Wij vonden de "Moulin à Vent" voor iets meer dan € 6 per fles een aanrader.
En omdat de Beaujolais eigenlijk erg dichtbij ligt, kunnen wij een dagtochtje naar dit prachtige gebied warm aanbevelen!

Domaine Boulon - Corcelles-en-Beaujolais

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Openluchtconcerten

Saint-Pierre - Mâcon

Openluchtconcerten hebben één groot nadeel: ze zijn nogal weersafhankelijk. Dat realiseerden we ons weer eens toen we naar een concert wilden van het symfonieorkest van Mâcon o.l.v. Eric Geneste op het plein voor de Eglise Saint-Pierre in Mâcon. Het zat ons sowieso niet mee: halverwege de N79 naar Mâcon bleek een vrachtauto met pech stil te staan op een stukje tweebaansweg, zodat het verkeer afwisselend over de open rijstrook langs het obstakel werd geleid.

Brahms

Gelukkig hadden we ruim de tijd genomen, althans dat dachten we. Want toen we eindelijk weer normaal door konden rijden richting Mâcon, bleek daar de normale weg door de stad afgesloten te zijn, en was het ook daar een chaos van zoekende automobilisten. Maar goed, we waren uiteindelijk toch nog op tijd op de plaats delict om op de achterste rij nog een paar vrije stoelen te kunnen arresteren.

Brahms

De musici verzamelden niet in de kerk zoals verwacht, maar elders in de stad, zodat we regelmatig enkele hoornisten, violisten of klarinettisten met instrument in de hand over het plein richting podium zagen drentelen. On-Frans genoeg begon het concert "al" om 21h10 i.p.v. om 21h00 (normaal zou 21h30 geweest zijn), en wel met 3 Hongaarse dansen van Brahms, de nummers 1, 4 en 5. De kerk achter het orkest werd in de schijnwerpers gezet, de muziek was heel plezierig, kortom, het concert begon veelbelovend.

Dvořák

Het vierde en laatste stuk op het programma was het celloconcerto van Dvořák, met als solist Sung-Won Yang. Het eerste van de drie delen was erg mooi, alleen na de laatste noten van dit deel begon het te regenen. De dirigent kondigde, terwijl de musici hun instrumenten in veiligheid brachten aan dat het concert over 10 minuten hervat zou worden, maar aangezien we geen regenkleding bij ons hadden, en het er naar uitzag dat het wel eens langer dan 10 minuten kon gaan duren voor het droog werd, besloten we geen risico te nemen en in elk geval zo droog mogelijk thuis te komen.

Dvořák

Nu we dit orkest een keer gehoord hebben, gaan we binnenkort eens op zoek naar een programmaboekje voor het komende seizoen, want je mag aannemen dat het orkest ook af en toe overdekt optreedt.
Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Connecties

Cluny heeft ééns per jaar een serie concerten in het kader van het "Festival Musical des Grandes Heures de Cluny".

Onze plaatsen

Aangezien we hier niet echt doodgegooid worden met concerten door topmuzikanten houden we de programmering altijd nauwlettend in de gaten. Eén van de concerten werd gegeven in de kruisgang van de abdij door het Camerata van het Amsterdamse Concertgebouworkest o.l.v. Lucas Macías Navarro. Ze zouden Ouverture classique avec quelques bagatelles van Dvořák (voor accordeon, 2 violen en cello) spelen en een speciale bewerking door Erwin Stein van de 4de symfonie van Mahler. Weliswaar ga ik bij het horen van de naam Mahler niet direct uit mijn dak, maar aan de andere kant treedt een kamerorkest van het Concertgebouworkest niet dagelijks op in Cluny.

Dvořák

Kaarten waren snel besteld via internet, en omdat bij vorige edities van het festival de plaatsen binnen een prijscategorie niet genummerd waren, waren we al vrij vroeg aanwezig om in elk geval een beetje vooraan te zitten.
De President van dit festival is Guy Touvron, een trompettist die ook "ons" festival Guitares en Cormatinois voorzit. Toen we binnen kwamen zaten Guy en zijn vrouw Isabel aan de tafel voor de kaartverkoop, en toen ze ons zagen werden we meteen naderbij gewenkt. Isabel, die de online kaartverkoop coördineert was mijn naam tegengekomen, en had voor ons twee plaatsen op de eerste rij vrij gehouden.

Mahler

Op de stoelen zou een stuk papier zijn bevestigd met de naam "Cees" erop.
Alles klopte als een zwerende vinger, en we hebben nog nooit zulke goede plaatsen gehad! Het concert was overigens ook uitstekend. De bewerking van Mahlers stuk door Stein klonk (vond ik) af en toe onverwacht modern, en dat is misschien te wijten aan het feit dat Stein zowel bevriend was met Mahler als met Schönberg.
Het wachten is nu op het volgende concert!

Mahler

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.

Museumcollectie op een keukenstoel

Dit museum is tussen april en oktober geopend op zaterdag en zondag tussen 15h00 en 18h00, en is gratis toegankelijk.

Het museum

De collectie van het (piepkleine) museum bestaat uit o.a. een Merovingische sarcofaag uit Curtil-sous-Burnand, een aantal stukken en stukjes vuursteen, wat oude munten en een bovenverdieping gewijd aan romaanse architectuur.
De eerste keer dat we dit museum bekeken was tijdens een dagje uit met een grote groep mensen van het Office de tourisme in Saint-Gengoux.

Open!

Tijdens ons vluchtige eerste bezoek leek de eerste verdieping niet veel meer te herbergen dan een paar maquettes, tekeningen en foto's van de kerken in Mont-Saint-Vincent en Gourdon.
Toch dacht de maker van Bourgogne Romane te weten dat er nog iets meer op romaans gebied te vinden was.

Begane grond

Uit een vorige blog moge blijken dat we bovengenoemd museum al een keer tevergeefs opnieuw probeerden te bezoeken.

Eerste verdieping

Uiteindelijk besloten we om het weer opnieuw te proberen, op de terugweg van een bezoek aan een voormalige steenfabriek in Ciry-le-Noble. Dit keer hadden we meer geluk. Het museum bleek open, de benedenverdieping bleek inderdaad geen romaanse resten te herbergen, zodat we al vrij snel naar boven wilden gaan. Onder aan de trap zaten twee met cellotape afgeplakte lichtschakelaars en een stukje papier met het opschrift "Niet aankomen!".

De stoel

Het leek erop dat de schakelaars bij het aanzetten een kortsluiting zouden kunnen veroorzaken. We moesten dus de bovenverdieping bij het licht dat door de ramen viel bekijken. De maquettes, foto's en tekeningen waren er nog steeds, maar in een donkere hoek van het zaaltje vonden we een keukenstoel met drie stukken steen met het opschrift "zeldzame resten van de priorij", en daarnaast, op een houten kistje, een modillon met een Atlante.

75 % van de collectie

Volgens wikipedia: Een atlant of telamon is in de architectuur en beeldhouwkunst een zuil in de vorm van een mannenfiguur die het hoofdgestel van een gebouw draagt. De naam atlant is afgeleid van Atlas (genitief: Atlantos), de mythologische hemeldrager.
Dat bleek dus de hele romaanse collectie van het museum te zijn. En zeg nou eerlijk, een museum waar de romaanse stukken op een keukenstoel passen, dat is toch iets bijzonders?

De overige 25%

Klik hier voor de website van La Tuilerie de Chazelle.